Engeltje op schouder van jongen (7) die werd overreden: 'Maar een ongeluk op een boerenerf is zo gebeurd'.

Ze dankt de Heer dat haar 7-jarige zoon nog in leven is. Vorige week reed een landbouwvoertuig op het boerenerf van een familie in Ottoland over de jongen heen. Als door een wonder blijkt hij het te kunnen navertellen. Lang niet altijd loopt het zo - relatief - goed af als in Ottoland, weet Marjan Holtland van de campagne BoerVeilig: ,,Jaarlijks zijn er zo'n vijftien dodelijke ongevallen in deze sector.”

Het is donderdagochtend als op het erf aan de A een grote berg geoogst gras ligt. De jongen gaat erin, maar raakt verstrikt en het lukt hem niet om er snel weer uit te komen. Een landbouwvoertuig rijdt vervolgens over de berg met de jongen erin. Het ventje raakt niet buiten kennis, maar omstanders en hulpdiensten zien ernstige verwondingen aan zijn gezicht. De schrik in het Alblasserwaardse dorp is enorm. Hulpdiensten rukken uit en vervoeren de jongen met spoed naar het ziekenhuis

Een willlekeurige foto van het inkuilen, niet in Ottoland

Blauwe ogen
Daar blijkt hij ‘slechts’ een scheur in zijn oogkas en een gebroken neus te hebben. Een dag later mag de jongen alweer naar huis, waar hij - weliswaar met twee blauwe ogen - alweer het ventje is. Ook een scan toont aan dat hij geen inwendig letsel heeft overgehouden aan het bizarre ongeluk.

Het bewijst andermaal hoe gevaarlijk een boerenerf kan zijn. Lang niet altijd loopt het zo - relatief - goed af als in Ottoland. Vorige maand nog kwam een 74-jarige man om het leven bij een ongeluk op een boerenerf in het Gelderse Netterden. De man uit Azewijn raakte bekneld tussen een tractor en een hooischudder.

,,Gemiddeld zijn er jaarlijks vijftien dodelijke ongevallen in de agrarische sector’’, vertelt coördinator Marjan Holtland van de campagne BoerVeilig. ,,Maar daarnaast gebeuren nog veel ongevallen die het nieuws niet halen en ook niet alle ongelukken worden gemeld. Vaak gebeurt het in de snelheid en de dagelijkse routine waarmee wordt gewerkt. Een ongeluk is zo gebeurd.’’

Dode hoek
De campagne BoerVeilig probeert agrariërs bewust te maken van de risico’s en die zo klein mogelijk te houden. ,,Machines zijn heel groot, de ene heeft een camera achter, de andere weer niet. Ze kunnen een dode hoek hebben en kinderen zijn nu eenmaal vrij klein. Ik ben zelf ook opgegroeid op een boerderij. Wij wisten wat we wel en niet konden doen, maar vriendjes en vriendinnetjes niet. Daar zit een risico. Het is dus goed om af te spreken dat tijdens de oogsttijd geen vriendjes en vriendinnetjes op het erf mogen komen.’’

Door middel van een website en bijeenkomsten probeert het projectteam van BoerVeilig de noodzaak om als sector veilig te werken aan te tonen en worden er praktische tips geboden. ,,Wij hebben bijvoorbeeld een hulpmiddel met afspraken in kindertaal die we uit kunnen delen bij bijeenkomsten. Daarin staat onder meer dat ze achter het hek moeten blijven als er machines op het erf zijn, niet ineens achter een landbouwvoertuig mogen gaan staan en contact moeten maken met de chauffeur. Ook kun je afspreken apparaten uit te zetten als er koffie wordt gedronken.’’

'Oogst is emotie'
De boerderij is meestal een echt familiebedrijf, waar veel verschillende generaties - opa’s en oma’s, hun kinderen en kleinkinderen - rondlopen. Vaak zijn er ook loonwerkers actief. ,,Dat er zoveel verschillende mensen rondlopen, is een risico’’, zegt Marjan. ,,Daarnaast is oogst een emotie. Het is iets heel moois als het geteelde product kan worden binnengehaald. Maar vaak is er haast bij, bijvoorbeeld omdat het gaat regenen. Vermoeidheid kan eveneens een rol spelen.’’

Dan nog zijn niet alle risico’s uit te bannen, weet Marjan. ,,Hoe vaak zie je niet jonge kinderen achter grote machines aanrennen. In een heel klein moment kan een ongeluk gebeuren.’’

Dat bleek dus ook in Ottoland. Voor de moeder van de 7-jarige jongen, die niet te veel wil uitweiden over het ongeval, staat vast dat haar zoon meer dan een engel op zijn schouder heeft gehad. ,,God heeft hem behoed. Het was zijn tijd nog niet.’’

Bron: AD Tekst: Folkert van der Krol